.png)
We leven in een tijd waarin sterven niet meer zo definitief is als het lijkt.
Waarin iemand opnieuw aan het woord kan komen, zelfs ná zijn dood.
Niet symbolisch. Niet figuurlijk. Maar écht. Via een avatar, een stem, een digitale dubbelganger.
Wat drie jaar geleden nog miljoenen kostte - zoals het opwekken van Elvis voor America's Got Tale - doen jongeren vandaag gratis met hun smartphone.
Ze maken levensechte avatars van zichzelf, uploaden hun stem, en bewaren hun digitale ik alsof het niets is.
"Het is vandaag makkelijker fysiek te sterven dan digitaal."
Dubbele RIP: Rest in Peace & Rest in Pixels.”
Van ABBA als jonge avatars op het podium, tot Jean-Luc Dehaene die tijdens de verkiezingen zijn stem opnieuw liet horen - wat ooit sciencefiction leek, schuift stilaan onze realiteit binnen.
In Zuid-Korea nam een moeder afscheid van haar overleden dochter via een VR-ervaring.
Ze ontmoette haar nog één keer… niet als herinnering, maar als virtuele aanwezigheid.
De grens tussen rouw en replicatie wordt flinterdun.
We moeten ons afvragen:
Willen we dat de doden blijven praten?
Wat doet dat met verwerking, met afscheid, met zingeving?
We besteden uren aan onze sociale media, cloudmappen, digitale albums, abonnementen en crypto’s.
En tegelijk vergeten we één cruciale vraag:
Wat gebeurt daarmee als wij er niet meer zijn?
Meer dan 85% van de bevolking heeft zijn digitale nalatenschap niet op orde en 1 op 3 personen sterft geheel onverwacht!
En net daar bieden apps zoals YODT - You Only Die Twice - een helder en menselijk antwoord.
En zelfs als iemand géén instructies heeft nagelaten, bestaan er vandaag ook kennis- en expertisecentra voor het inzichtelijk maken van dierbare data na een overlijden.
AI maakt veel mogelijk, maar wij moeten bepalen wat wenselijk/menselijk is.
Deze keynote schuwt de vragen niet, maar zaait zeker geen angst.
Ze reikt inzichten aan, opent gesprekken, en toont waar technologie kan verbinden i.p.v. vervreemden.
Weet dat een voorbereid persoon, veel meer rust kent richting de dood.
“De overledene komt naar zijn eigen uitvaart”
is geen negatief toekomstverhaal. Het is een realistische kijk op een evolutie die al volop bezig is.
En jij? Heb je jouw digitale sporen al bewust achtergelaten?
